Knecht Ruprecht von Theodor Storm

[blueflower]

Wenn's weiter nix ist ... bitte sehr, der Herr

De Belzeniggel



Ins Pälzische iwwerdraache vum Bliemelche
nooch änere Vorlaach vum Theo Dunnerwedder

Vun drauß' vum Wald bin ich grad kumme;
Ich mään jo grad, 's gebt was fer umme!
Was han sich do die Leit verrenkt
un Lichder an die Bääm gehängt!
Vun drowwe vun de Himmelsdeer
guggt mit große Aache 's Chrischdkinnel her.
Un wie ich misch worschdel durchs Unnergehelz,
do tippt's mer vun hinne sanft uff de Belz.
"Horsch, Belzeniggel", hot's gemäänt,
"Jetzt nemm awwer hordisch die Bää in die Händ!"
Ich seh, dass die Kerze aagezünd' werre,
un ich du 's Himmelsdoor uffschberre.
Die junge Leit grad wie die alde
brauchen e Peisel vum Schalde un Walde.
Un moie gugg ich vorbei uff de Erd
un sorch devoor dass es Weihnachde werd!
Ich saach zum Heiland: „O liewer Herr!
Ich mach schunn, dass ich ferdich werr!
Ich gugg grad noch in de Palz nooch em Rechde,
Do hot's bloß liewe Kinner, kää schlechde!
Hoscht dann dei Säggel aach debei?
Ich saach, do isses, guggemol nei!
Denn Äppel, Niss un Pälzer Keschde,
fer fromme Kinner is des 's Beschde!"
Hoscht dann dei Ruude aach debei?
Ich saach, Moment, ich hab se glei!
Fer beese Kinner werd die geholt,
die kriegen demit de Bobbes versohlt.
's Chrischdkinnel saacht: "So isses richdich",
dass du mit Gott gehsch, is mer wichdich!
Vun drauß vum Wald bin ich grad kumme
Ich mään als noch, 's gebt was fer umme!
Die Deer, was is do wohl dehinner?
Sin's liewe oder beese Kinner?